Website Powered by Web Progress
Ενώ στην σημερινή κοινωνία η έννοια του δόλου έχει ένα αρνητικό πρόσημο και θεωρείται ανήθικη πρακτική, στην αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην προσωκρατική εποχή, ο δόλος είχε πρωταρχική θέση στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων.
Στη Θεογονία του Ησιόδου, η θεά Μήτις αντιπροσώπευε τον δόλο και την πονηριά και αποτελούσε ίσως μία από τις σημαντικότερες θεότητες. Στους μύθους του Αισώπου επίσης ολοφάνερα κυριαρχεί ο δόλος, έχοντας συγχρόνως διδακτικό ρόλο. Κυρίως όμως μαθαίνουμε από τον ίδιο τον Όμηρο για τη σαφή στρατηγική υπεροχή του δόλου, καθώς η Τροία τελικά εκπορθήθηκε με το δόλιο τέχνασμα του Δούρειου Ίππου που επινόησε ο Οδυσσέας.
Ήταν μονάχα από την κλασσική περίοδο και εξής, όταν ανέτειλε μια νέα εποχή αξιών και κοινωνικών επιταγών, όπου η χρήση του δόλου θεωρούνταν πλέον ανήθικη. Η συμβολή του Πλάτωνα υπήρξε καθοριστική προς αυτή τη νέα φιλοσοφική και κοινωνικοπολιτική κατεύθυνση, η οποία στρεφόταν πλέον προς έναν φωτεινό, ιδεατό κόσμο.